เนื่องจากข้อเขียนนี้มีโอกาสสูงมากที่คนอ่านจะเข้าใจมุมมองของผมไม่ตรงกับที่อยากจะสื่อ (เป็นได้ทั้งเพราะทักษะการเขียนของผม หรือเพราะการตีความที่ไม่ตรงกันของทั้งสองฝ่าย หรืออื่นๆ) ก่อนจะอ่านต่อก็ต้องขอชี้แจงตัวเองก่อนว่านี่ ไม่ใช่ข้อเขียนที่ทำมาเพื่อสนับสนุนการละเมิดลิขสิทธิ์ ผมเชื่อในการสนับสนุนผู้ผลิตเจ้าของผลงาน เพียงแต่ข้อเขียนนี้อยากจะเสนอมุมมองในโลกความจริงว่าโลกมันดำเนินไปเช่นไร ไม่ใช่เพื่อการ ตัดสิน, ในอภัย, สร้างความชอบธรรม หรือส่งเสริมการทำของเถื่อนใดๆ ผมไม่ได้มาเพื่อเป็นเจ้าหน้าที่หรือกรรมการทางศีลธรรมที่จะมาตัดสินใครว่าในสถานะการณ์ไหนสิ่งใดนั้นถูกต้องหรือยอมรับได้ เรื่องความถูกต้องชอบธรรมนั้นเป็นเรื่องที่ผู้อ่านแต่ละคนจะให้บริบทหรือกำหนดคุณค่าด้วยตนเอง สิ่งที่ผมหวังในข้อเขียนนี้คือการแสดงบางมุมมองในสถานะการณ์ที่มีความซับซ้อนเกี่ยวกับเกรย์มาร์เก็ตว่ามันมีผลกับอุตสาหกรรมอย่างไร และมันมีผลอะไรกับผู้บริโภคอย่างเรา
เอาจริงข้อเขียนสั้นนิดเดียวแต่ disclamer ย๊าวยาว.....เอาละมาเริ่มกัน
ย้ำอีกทีว่านี้โพสมีเป้าหมายเพื่อให้คุณปฏิเสธเกมเถื่อนเกมปลอมในแบบที่มีมุมมองเพิ่มขึ้น - ซึ่งอาจจะไม่สำคัญสำหรับคุณแต่สำคัญสำหรับผม ไม่ควรอ่านหรือดึงบริบทแยกส่วนเพราะจะผิดกับเจตนาของข้อเขียนนี้ได้ง่าย ใดๆก็คิดว่าคงมีข้อถกเถียงอยู่ในใจกันอยู่แล้ว ก็ขอย้ำแล้วย้ำอีกว่าอยากเขียนมุมมองเฉยๆ ไม่ได้มาตัดสินหรือมาให้ที่ยืนกับเกมเถื่อน
ปกติเวลาเรามาคุยกันเรื่องเกมแท้เกมเถื่อนเนี่ย ข้อถกเถียงในโลก internet มันมักลดรูปเป็นไม่ขาวก็ดำไปเลย อย่างเช่นใช้ของเถื่อนเหี้ยเสมอ หรือไม่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยของเถื่อนมันก็ใช้ได้เหมือนกัน อะไรทำนองนั้น แต่ในมุมมองของผมแล้วโลกมันไม่ได้ทำงานแบ่งพวกซ้ายขวาได้แบบนั้นคือมันมีความเทาๆปนกันอยู่เสมอ แล้วการที่เราเลือกที่จะลดรูปให้มันเหลือขาวกับดำนั้นมันดูจะเป็นการมองข้ามความซับซ้อนในมิติที่สูงกว่าอย่างเศรษฐกิจโลกแล้วก็พฤติกรรมของมนุษย์
แน่นอน 100% พวกเราควรจะต้องสนับสนุนสินค้าต้นฉบับ
คือพวกคนสร้างสรรค์ผลงาน อย่างถ้าในบอร์ดเกมเนี่ยมันก็จะมีทั้งนักออกแบบ นักวาด คนเทสเกม สำนักพิมพ์ คนนำเข้า และคนอื่นๆที่อยู่กับการสร้างผลงานใดๆล้วนสมควรได้รับผลรางวัลจากการลงมือลงแรง แล้วมันก็ไม่ได้เป็นแค่เรื่องเงินอย่างเดียว (โอเคเงินมันสำคัญมากแหละ) แต่มันยังเป็นเรื่องของความเคารพในการสร้างสรรค์ แล้วก็การสนับสนุนในพวกเค้ามีกินมีใช้เพื่อสร้างผลงานชิ้นต่อๆไปด้วย เวลาเราซื้อสินค้าของแท้เนี่ยเราไม่ได้แค่ได้เกมมากล่องนึงแล้วจบไป แต่เรากำลัง 'ลงทุน' ไปกับเกมและความสร้างสรรค์ใหม่ๆ ที่มันจะต่อเติมคอมมูนิตี้ให้ไปข้างหน้าอีก เราอาจจะพูดได้ด้วยซ้ำว่ามันเป็นความชอบธรรมของผู้ผลิตผลงาน
แต่นั้นแหละโลกความจริงมันก็ไม่ได้สวยหรูนัก
เมื่อโลกไม่ได้ขับเคลื่อนด้วยความขาวใส
จะกระเป๋าหรู ซอฟต์แวร์เถื่อน หรือเกมก็อปบางครั้งเราก็สามารถมองได้ว่าของพวกนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะว่าผู้คนที่ทำมันขึ้นมาเป็นปิศาจร้าย แต่เพราะระบบของโลกมันห่วย ทั้งการเข้าถึงสินค้า, ราคา, การจัดจำหน่าย หรือกระทั้งเศรษฐกิจโลกก็ล้วนมีบทบาท หรือกระทั้งข้ออ้างที่มักถูกยกมาบ่อยๆของคนที่ซื้อของเถื่อนก็ไม่สามารถปฏิเสธความจริงที่ว่าสินค้าเถื่อนนั้นกระตุ้นให้เกิดการรับรู้ในตัวสินค้าในแบบที่ถ้ามันยังมีแต่ของแท้นั้นไม่สามารถทำได้
ขอยกตัวอย่างที่นอกเรื่องอยู่ซักหน่อย 2 เรื่อง ไม่ใช่เพื่อเป็นข้อรองรับในการไปละเมิด แต่เพราะมันเป็นหนึ่งในแนวคิดที่มักจะถูกคนใช้ของเถื่อนหน้าชื่นตาบานยกมาอ้างแบบตรรกะวิบัติบ่อยๆ
Microsoft Office, Windows (และพวก software 'มาตราฐาน' ในอุตสาหกรรมทั้งหลาย) เนี่ยไม่ได้ครองตลาดทุกบ้านเรือนเพราะว่าทุกคนยินดีจ่ายเงินให้ แต่ที่มันแพร่ไวเป็นไฟลามทุ่งก็เพราะมันโดนก็อปกันกระจาย พอทุกคนทุกบ้านใช้กันจนชิน ซึ่งไอ้ความแพร่หลายเนี่ยมันก็ไปทำให้พวกบริษัทใหญ่ต้องมาใช้ตามเพราะใครๆก็ใช้เป็นอยู่แล้ว และคนที่ใช้ของเถื่อนก็บางส่วน (ไม่เยอะหรอก) ก็ค่อยๆขยับขยายมาซื้อของแท้ต่อไป
cpu คอมที่เราใช้ๆกันอยู่มันจะถูกเรียกว่าสถาปัตยกรรม x86 ที่ทำให้ intel ครองโลกอยู่เป็นสิบสิบปี (ส่วนตอนนี้นั้น....) ที่มันครองตลาดได้เพราะในช่วงอุตสาหกรรมกำลังโตแล้วยังแข่งกันอยู่ อยู่ๆบริษัทจากไต้หวันก็ทำการวิศวะกรรมย้อนกลับตัว cpu 286 ได้สำเร็จ แล้วทีนี้ก็นั้นแหละ cpu ก็อปราคาถูกก็แพร่หลายไปทั่วจนเดี๋ยวนี้ใครๆก็ใช้ x86 กัน
แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ข้ออ้างใดๆในการสนับสนุนของเถื่อน มันเป็นแค่ 'ผลกระทบต่อเนื่อง' ที่ของเถื่อนมันเปลี่ยนตลาดอย่างไรเท่านั้นเอง Microsoft เองตอนนี้ก็เสียเงินไปปีล่ะไม่รู้กี่พันล้านจากปัญหาการละเมิดลิขสิทธิ์ จากการเป็นเจ้าตลาดที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจทำตลาดไว้
เราจะต้องไม่ทำประหนึ่งว่าเรื่องพวกนี้มัน 'ยอมรับได้' - มันไม่ใช่เลยครับ แต่สิ่งที่ผมอยากจะสื่อคือเราก็ไม่จำเป็นต้องตีค่าว่าคนที่ใช้ของเถื่อนนั้นเป็นคนเลวในทันใดเช่นกัน ผมมองว่าชุดความคิดสำเร็จรูปแบบนี้มันไม่อิงกับความเป็นจริงเท่าไรนัก ผู้คนแต่ละคนก็ใส่รองเท้าคนละแบบกัน พวกเราแต่ละคนล้วนอยู่ในเงื่อนไขและสภาวะที่แตกต่างกันทำให้การเข้าถึงสินค้านั้นไม่เท่ากัน ผมไม่ได้บอกให้เราสนับสนุนยินดีกับการใช้ของเถื่อน แต่ผมอยากให้เข้าใจกัน แต่แน่ล่ะในกรณีของบอร์ดเกมที่ไม่ได้เป็นปัจจัย 4 การไป 'ขโมย' มาใช้นั้นไม่ควรเป็นของที่ได้รับเชิดหน้าชูตา อาจจะเป็นอะไรที่พูดแล้วทัวร์ลงแต่ผมมองว่ามันมีจังหวะที่ของเถื่อนนั้นมีที่ทางของมันอยู่เช่นกัน แต่ถ้าใช้(ด้วยเหตุอะไรก็เรื่องของคุณ)ก็ช่วยก้มหน้าก้มตาใช้แบบหลบซ่อนหน่อยนะ การมาพูดว่าไม่แคร์หรือภูมิใจกับการใช้ของเถื่อนนั้นไม่ดีเลย
ผมมีโอกาสไปเจอคำถามที่อาจจะไม่ตรงนัก แต่คิดว่าน่าสนใจดี คือถ้ามีบริษัทที่คิดยารักษาโรคร้ายแรงได้ขึ้นมาลงทุนลงแรงไปไม่รู้เท่าไร แต่มันรักษาชีวิตคนได้นับล้าน คุณจะบอกว่าใครที่ไม่สามารถจ่ายค่ายาชนิดนี้ได้ก็สมควรจากไปใช่หรือไม่? ในกรณีแบบนี้การตั้งใจทำยาเลียนแบบ (รักษาได้จริง ไม่ใช่ยาปลอม แต่ละเมิดสิทธิ์บัตร) เพื่อรักษาคนนั้นยอมรับได้หรือไม่?
ผมคิดว่าคำตอบไม่น้อยก็น่าจะคิดว่ามันยังยอมรับได้นะ เพราะมันมีมุมมองทางศีลธรรมและชีวิตเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ว่าบอร์ดเกมมันไม่ใช่ของจำเป็นในชีวิต และประเด็นที่ผมพยายามจะสื่อคือพอเป็นเรื่องที่เป็นปัจจัยในการดำรงชีวิตนั้นวิธีการคิดมันก็เปลี่ยนรูปไปเลย แต่คำถามมันก็จะอยู่ที่เมื่อไรที่การแหกกฎนั้นให้ความรู้สึกว่าเหมาะสมหรือควรแก่สถานะการณ์ แน่นอนว่าผมไม่มีคำตอบให้และไม่คิดจะไปคิดหรือตอบแทนใคร แต่หวังว่าถ้ามีใครอ่านแล้วอยากจะตัดสินอะไรก็จะเป็นการตัดสินที่มีความเข้าใจในการตัดสินใจนั้นเพิ่มขึ้นโดยไม่ตัดสินอะไรว่ามีแค่ขาวกับดำ
ปิดท้ายนี้ ผมเขียนเพื่อมาบอกว่าการที่เรามาสร้างความรับรู้ต่อการมีอยู่ของเกรย์มาร์เก็ตไม่ได้แปลว่าให้ยอมรับมัน แต่เราที่ตระหนักรู้ควรที่จะสนับสนุนเจ้าของผลงาน ให้ความรู้กับคนที่ไม่รู้ ช่วยทำให้ของที่มันแพงมันเข้าถึงได้ง่ายขึ้น (ซึ่งอันนี้ก็ต้องอาศัยแรงจากหลายพาร์ท) เราควรที่จะพูดถึงการต่อต้านของเถื่อน ของปลอมอย่างชัดเจนโดยที่ไม่ได้สูญเสียไปซึ่งความเข้าอกเข้าใจ หรือที่แย่กว่านั้นคือการยกตัวเป็นชนชั้นสูงในหอคอยงาช้างที่เอาแต่มองเหยียดคนอื่น
อยากให้ทุกคนสนับสนุนสินค้าจากผู้สร้าง/ผู้ผลิต แล้วก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่รักษาคุณค่าของตัวเองไว้โดยที่ไม่ไปขุ่นแค้นกับความแตกต่างจนเกินไปครับ
