ถ้าผมพูดว่านี้มันก็เกมแนวหมาป่านั้นแหละ ก่อนที่จะหันหน้าไปทางอื่นผมจะเล่าให้ฟังว่าเกมนี้มันทวิสต่อยอดมาจากกิจกรรมโวยวายมั่วซั่วสุดฮิตที่มือใหม่ชอบกันมาแต่มือเก่าบอกมูฟออนเถอะ อย่างไรนะ
เกมที่เริ่มต้นจากคำถามที่ว่า 'แล้วผีถ้วยแก้วเป็นเกมกระดานไหมครับ' ที่นำไปสู่การออกแบบเกมที่ไหนลองเอากระดานสื่อความมาใช้ในการช่วยระบุตัวคนร้าย
วิธีเล่นคงไม่ต้องอธิบายเยอะเอาเป็นว่ามันต่างจาก Werewolf ยังไงละกัน
- เกมเล่นแบบ fixed รอบค่อยโหวตทีเดียวรู้ผลจบเกมเลย ตัดปัญหาตายก่อนรอนาน
- เกมนี้ 'ม๊อด' หรือเพื่อนที่โดนกำจัดกลายเป็น 'ผี' นั้นถูกทรีตให้เป็นผู้เล่นอีกคนหนึ่งที่มีเงื่อนไขการชนะผ่านการพยายามใบ้คำให้ชี้ไปที่คนร้าย
- เกมจะให้ active player ถามคำถามก่อนทีนึง แล้วให้ทุกคนหลับตาพร้อมกับให้ทุกคนเอานิ้วไปจิ้มบนถ้วยแล้วให้ผู้เล่นที่เป็นผีหมุนวนแก้วสามรอบ ก่อนที่นั้นค่อยเลื่อนแก้วไปหยุดอยู่ตามตำแหน่งต่างๆของกระดานที่มีตัวอักษรอยู่โดยจำกัดจำนวนอักษรที่บอกได้เท่ากับลูกเต๋าที่ทอย โดยในระหว่างนี้ผู้เล่นที่รับบทคนร้ายสามารถใช้ความสามารถ 'สะกดวิญญาณ' เพื่อให้ผีเลื่อนไปตามตำแหน่งที่ต้องการได้ (ตกลงเมิงหมอผีเหร๊อ ใส่ชุดนักศึกษานะเห้ย....)
- พอเลื่อนครบคนในวงก็มาลืมตามาคุยว่าตะกี้ผีชี้ไปไหนบ้างก็คุยตามสบายก่อนที่จะเปลี่ยน active player แล้ววนลูป (แถมตัวจับเวลา 60 วิมาให้ ตัดปัญหาคุยไม่จบ)
- บทในเกมดูแล้วก็คิดว่าพยายามแก้ pain point ของเกมต้นฉบับ อย่างบท 'นักไขปริศนา' คือใครแพ้ชนะกูไม่สนสนว่าชี้ถูกคนปล่าว หรือ 'ตัวปัญหา' ที่อยากกวนตีนถูกโหวตแต่ขอเสียงเดียวพอยังไม่อยากตาย อะไรแบบนั้น
จริงๆไอเดียเพิ่มวิธีการบอกใบ้ที่ make sense ในเกมหมาป่านั้นมีอยู่ตลอด (เพราะแม่งล่องลอยจัดๆ) อย่างที่เราเคยเห็นการใช้การ์ดบอกใบ้ในเกม Dying Message ผลงานจากนักออกแบบไทยเช่นกัน เกมนี้ก็นำเสนอได้ดีแถมแบลนวัฒธรรมพื้นบ้านเข้าไปด้วยกันอย่างไม่รู้สึกว่าฝืน ไอเดียว่าถ้านิ้วหลุดระหว่างกระดาษเลื่อนก็ให้โดน 'ของเข้า' จนเสียสิทธิ์ถามก็ทำให้ผู้เล่นสนใจเกมและการเคลื่อนไหวของแก้วได้น่าสนใจดี
แต่ด้วยความที่เกมไม่ได้รองรับจำนวนผู้เล่นเยอะนัก (เพราะมันต้องนั่งล้อมวง) บทก็เลยน้อยตาม ถ้าเทียบบทกับหมาป่าอาจจะรู้สึกมันเบสิคนิดนึงสำหรับแฟนเกมแนวนี้
ทีนี้สิ่งที่ไม่ชอบเท่าไรใน implementation นี้มีอยู่ 2 อย่าง ซึ่งก็ดันอยู่กับกระดานกลางเนี่ยแหละ
อย่างแรกคือกระดานภาษาไทยที่แม่งหาตัวอักษรยากฉิบ แล้วระหว่างที่หลับตาเนี่ยแก้วมันวิ่งไปไหนแล้วมั่งว่ะตัวอักษรมันก็ใกล้ๆกันตกลงไปลงคำไหน แล้วเมิงจะใบ้อะไร คือมันมีช่องว่างทางการตีความสูงมากๆ ซึ่งโอเคมันเป็น part of the game นั้นแหละ แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันมั่วง่ายไปนิดนึง
อย่างที่สองก็จริงๆอยู่กับอย่างแรกคือคนจะเป็นผีกับคนร้ายเนี่ยแม่งต้องสมองไวจัดๆ คือคิดคำก็ยากตัวอักษรก็จำกัด แล้วพอเป็นคนร้ายจะลืมตาแล้วยกมือระหว่างที่ผีกำลังหมุนแก้วยังไงหว่า? แบบคนปกติมันต้องสะดุดใช่มะ คนในวงก็รู้ละว่ารอบนี้มีอะไรแน่........ แล้วในจังหวะนั้นคนร้ายก็ต้องยอดคนสมองเพชรอีกว่าจะเลือกคำไหนให้ผีชี้จะได้โบ๊ยใส่คนอื่น แล้วระหว่างนั้นมันไม่ขลุกขลักให้คนอื่นที่มันนั่งล้อมวงกันรู้สึกเหร๊อ?
ส่วนตัวเลยคิดว่าเล่นด้านภาษาอังกฤษน่าจะง่ายกว่านะ
What I like: ไอเดียการหยิบเอาเกมหมาป่าแบบดั้งเดิมมาทวิสจุดอ่อนให้กลายเป็นเกมเดิมที่แก่นสารมากขึ้นและผสมธีมไปได้ดี และระบบการเล่นแบบไม่ต้องใช้ม๊อดก็ปรับมาได้โดยไม่ได้เสียโทนของเกมหมาป่าไป
What I dislike: ระบบเลื่อนแก้วที่พยายามทำตามธีมแต่ตอนเล่นจริงมันตะกุกตะกักแปลกๆ อีกนิดคือจริงๆเกมมันของไม่เยอะแต่ต้องทำกล่องหนาเพราะต้องใส่แก้วก็ทำให้พกยากนิดหน่อย
I think this game might be a good fit for...: ก็คนชอบแนวๆหมาป่านะ ไปเล่นตอนออกค่ายธีมไทยๆก็อินดี เผลอๆตอนเล่นได้ผู้เล่นเพิ่มไม่รู้ตัว ส่วนคนที่ไม่ชอบหมาป่าอยู่แล้วก็ข้ามไปได้เลย (ไม่ก็ซื้อไปตกเด็กใหม่)
this is a gifted product from Box & Brew Café and Board Games, no money changed hand for this content. ได้รับสินค้าโดยไม่มีค่าใช้จ่าย คอนเทนต์ทำเพื่อแสดงความเห็นส่วนตัวเกี่ยวกับเกมโดยไม่มีการจ้างวาน
